Haralli Andalusi's Sufi Approach in the Theory of Understanding the Qur’an

Document Type : پژوهشی

Author

• Ruhollah Muhammad Alinejad Emran

Allameh Tabataba'i University

10.22067/naqhs.v50i2.59007

Abstract

The Qur’an is the most important source for the cognition of Islamic rulings and knowledge; but authorities are divided over how to understand this text. The mystics, in turn, seek to understand it with a different viewpoint than others. Haralli Andalusi brings up his approach and theory in explaining the verses of the Qur’an neither as tafsīr nor as ta’wīl, but as theory of “understanding”, which is based on consolidated relation between the verses of the Qur’an and Divine Names. He has devised principles special in their kind for understanding the Qur’an and believes that tafsīr and ta’wīl are both barriers to proper understanding the Qur’an. Haralli views the principles of tafsīr versus understanding as rank of essences (a‘yān) versus traditions. Form Haralli’s perspective, human beings’ psychic and epistemic levels are in accord with Divine Names and on this basis, the human beings’ levels of understanding of the Qur’an are different depending upon their rank and level of faith, or as he phrased it, upon their heart age. Accordingly, the door to understanding the Qur’an would only open up to the servants as per their assuming the traits of Divine Names. In Haralli’s procedure of understanding, the Qur’an’s commands are arranged according to Divine Names and Attributes and the meanings of the verses are expounded with respect to the Names of Allah. The present article tries to analyze and study this approach that can be effective in the mechanism and method of understanding the Qur’an, which is highly important both in theorization and application.

Keywords

• Hraly
• understand the Quran
• Divine Names
• interpretations
• Tavil

---

References

ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، تحقیق: محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، مشهد: آستان قدس رضوی، 1408 ق.

ابونصر سرّاج، عبدالله بن علی، اللّمع فی التصوّف، تحقیق: دکتر عبدالحلیم محمود و طه عبدالباقی سرور، مصر: دار الکتب الحدیثه، 1960 م.

آتش، سلیمان، مکتب تفسیر اشاری، ترجمه: توفیق سبحانی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی،1381.

آلوسی، محمود بن عبدالله، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: علی عبدالباری عطیّه، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1415 ق.

ِبقاعی، ابراهیم بن عمر، نظم الدرر فی تناسب الآیات و السور، حیدرآباد: مجلس دائرة المعارف العثمانی، 1389 ق.

پاکتچی، احمد و همکار، مدخل «اندلس»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، سید کاظم موسوی بجنوردی، تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، 1367 .

جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، قم: انتشارات اسراء، 1385.

حرالّی، علی بن احمد، عروه المفتاح، مغرب: تطوان، 1418 ق.

حرالّی، علی بن احمد ، مفتاح الباب المقفل لفهم القرآن المنزل، مغرب: تطوان، 1418 ق.

حرالّی، علی بن احمد ، نصوص من تفسیره المفقود، مغرب: تطوان، 1418 ق.

خیاطی، محمادی بن عبدالسلام، تراث أبی الحسن الحرالّی المراکشی فی التفسیر، مغرب: تطوان، 1418 ق.

ذهبی، محمدبن احمد، تاریخ الإسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، بیروت: بشاعواد معروف، 1424 ق.

سیوطی، عبدالرحمن‌بن ابی‌بکر، طبقات المفسرین، قاهره: وهبه، 1396 ق.

طباطبائی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1374.

طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دارالمعرفه، 1412 ق.

طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، به تحقیق: احمد قصیر عاملی، بیروت: دار احیاء تراث العربی، بی‌تا.

طیّب، عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات اسلام، 1378.

عباسی، مهرداد، مدخل «حرالی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران: بنیاد دائرة المعارف اسلامی، 1375.

غبرینی، احمدابن ‌احمد، الدرایه فیمن عرف من العلماء فی المائة السابعة ببجایة، الجزائر: رابح بونار، 1389 ق.

غزالی، محمد بن محمد، احیاء علوم الدین، لبنان: دارالفکر، بی‌تا.

قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، تحقیق: محمد ابراهیم الحفناوی، قاهره: دارالحدیث، 1994 م.

مالک بن انس، الموطّأ، صحّحه و رقّمه و خرّج احادیثه و علّق علیه: محمد فؤاد عبد الباقی، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1406 ق.

مراکشی، عباس، الإعلام بمن حل مراکش و أغمات من الأعلام، به کوشش: عبدالوهاب بن منصور، فاس، 1357 ق.

مرزوق، عبدالرحیم، «تفسیر ابی الحسن الحرالی المراکشی نظریه و منهج فی التفسیر الصوفی»، الحیاه الطیبه، شماره 13، 1424 ق، صص 213-240.

مقَّری، احمد بن محمد، نفخ الطّیب، بیروت: چاپ احسان عباس، 1388 ق.

مناوی، محمد عبدالرؤوف‌بن تاج العارفین، الکواکب الدریة فی تراجم السادة الصوفیة (طبقات المناوی الکبری)، بیروت: دار صادر، 1994 م.