Implicitation and Redundancy of 'lā' in the Quran: An Analysis of the Interpretive Challenges

Document Type : Original Article

Authors

1 Ph.D. student, Arak University

2 Associate Professor, Arak University

3 Assistant Professor, Arak University

Abstract

The omission and redundancy of some letters and words in the Holy Quran are challenging issues among interpreters. A number of syntacticians have differentiated between omission and implicitation; while elimination means the element is neither present nor could be implied, ellipsis occurs when the element is not explicitly present but could be implied. By adopting a descriptive-analytical method and using the exegesis books, the present study aims to determine the Quranic verses in which 'lā' (no) has been regarded as implicit or redundant. Also, it tries to elaborate on these cases as discussed by syntacticians, and analyze them with respect to their context. The results show that the implicitation of in the Quran is comparative and auricular; the former has happened only in verse 58 of surah Yūsuf, and the latter has occurred in the rest of the verses. The Kufis argue for the implicitation of and the Basris for an implicit annexed (Muḍāf). Considering the context is very important in comprehending and interpreting a text.  Once the context is taken into account, it can be said that has an emphatic function in Quran. In addition, the meaning of the verses could be properly understood without the implicitation of . The redundancy of ‘la’ in the Quran does not imply that it is useless but as the context shows, it is used to emphasize negation.

Keywords

Main Subjects


قرآن کریم
ابن‌جوزی، عبدالرحمن‌بن‌علی، زاد المسیر فی علم التفسیر، بیروت: دار الکتاب العربی، 1422ق.
ابن‌عادل، عمربن‌علی، اللباب فی علوم الکتاب، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1419ق.
ابن‌عاشور، محمدطاهر، التحریر و التنویر، بیروت: مؤسسة التاریخ العلمی، 1420ق.
ابن‌عصفور، علی‌بن‌مؤمن، شرح جمل الزجاجی، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1419ق.
ابن‌فارس، احمدبن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، قم: مکتب الاعلام الاسلامی، 1404ق.
ابن‌هشام، عبدالله‌بن‌یوسف، قطر الندی و بل الصدی، قم: ذوی القربی، 1427ق.
ابوالبقاء، ایوب‌بن‌موسی، الکلیات؛ معجم فی المصطلحات و الفروق اللغویة، بیروت: الرسالة، 1419ق.
ابوالفتوح رازی، حسین‌بن‌علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد: آستان قدس رضوی، 1408ق.
ابوحیان، محمدبن‌یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، بیروت: دار الفکر، 1420ق.
ازهری، خالدبن‌عبدالله، اعراب الالفیة المسماة بتمرین الطلاب فی صناعة العرب، صیدا: المکتبة العصریة، بی‌تا.
الهی قمشه‌ای، مهدی، ترجمۀ قرآن، قم: فاطمة الزهراء، 1380.
انصاریان، حسین، ترجمۀ قرآن، تهران: اسوه، 1383.
آلوسی، محمودبن‌عبدالله، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، بیروت: دار الکتب االکتب العلمیة، 1415ق.
آیتی، عبدالمحمد، ترجمۀ قرآن، تهران: سروش، 1374.
بدوی، احمداحمد، عبدالقاهر الجرجانی و جهوده فی البلاغة العربیة، بیروت: دار المعرفة، 1430ق.
تفتازانی، مسعودبن‌عمر، المطوّل، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1425ق.
جرجانی، عبدالقاهربن‌عبدالرحمن، دلائل الاعجاز، بیروت: دار الکتب العربی، 2014م.
جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، قم: اسراء، 1386.
حجت هاشمی خراسانی، حمیدالدین، مفصل شرح مطول، قم: حاذق، 1390.
خطیب، طاهریوسف، المعجم المفصل فی الاعراب، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1428ق.
ذوالرمة، غیلان‌بن‌عقبه، دیوان شعر، شرح احمد حسن بسج، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1415ق.
زرکشی، محمدبن‌بهادر، البرهان فی علوم القرآن، بیروت: دار المعرفة، 1410ق.
زمخشری، محمودبن‌عمر، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التاویل، بیروت: دار الکتب العربی، 1407ق.
سامرائی، فاضل صالح، معانی النحو، بیروت: دار الاحیاء التراث العربی، 1428ق.
سمین حلبی، احمدبن‌یوسف، عمدة الحفاظ فی تفسیر اشرف الالفاظ، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1417ق.
سیرافی، حسن‌بن‌عبدالله، شرح کتاب سیبویه، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1429ق.
شوکانی، محمد، فتح القدیر، دمشق: دار ابن‌کثیر، 1414ق.
شیخ‌زاده، محی‌الدین، حاشیة محی الدین شیخ‌زاده علی تفسیر القاضی البیضاوی، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1419ق.
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: اعلمی،1390ق.
طبرسی، فضل‌بن‌حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: ناصرخسرو، 1372.
طبری، محمدبن‌جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفة، 1412ق.
طوسی، محمدبن‌حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار الاحیاء التراث العربی، 1409ق.
فتوحی، محمود، سبک‌شناسی نظریه‌ها و رویکرد‌ها و روش‌ها، تهران: سخن، 1390.
فراء، یحیی‌بن‌زیاد، معانی القرآن، قاهره: الهیئة المصریة العامة للکتاب، 1980م.
فراهیدی، خلیل‌بن‌احمد، العین، بیروت: دار الکتب العلمیة، 2002م.
فولادوند، محمدمهدی، ترجمۀ قرآن، تهران: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى‌، 1418ق.
قائمی‌نیا، علیرضا، بیولوژی نص، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی، 1393.
قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، 1388.
قرطبی، محمدبن‌احمد، الجامع لاحکام القرآن، تهران: ناصر خسرو، 1364.
کاشانی، فتح‌الله، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، تهران: کتاب‌فروشی اسلامیه، 1351.
مشکینی اردبیلی، علی، ترجمۀ قرآن، قم: هادی، 1381.
معزی، محمدکاظم، ترجمۀ قرآن، قم: اسوه، 1372.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیة، 1371.
میبدی، احمدبن‌محمد، کشف الاسرار و عدة الابرار، تهران: امیرکبیر، 1371.
واحدی، علی‌بن‌احمد، التفسیر البسیط، عربستان: وزارة التعلیم العالی، 1430ق.
وهیبی، صالح‌بن‌سلیمان، «اختلاف العلماء فی الحروف الزائدة فی القرآن الکریم»، مجلة الآداب، دانشگاه ملک سعود،ج12، ش1، 1421ق، صص3تا41.
 
 
CAPTCHA Image