نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانش‌آموخته کارشناسی ارشد گروه مترجمی زبان عربی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
2 استادیار گروه مترجمی زبان عربی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ملی دامغان، ایران.
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
©2024 The author(s). This is an open access article distributed under Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0).
قرآن کریم. ترجمۀ حسین انصاریان. تهران: سازمان دار القرآن کریم، نشر تلاوت، 1393.
آقاگل‌زاده، فردوس. تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: انتشارات علمی‌فرهنگی، 1375 و 1385.
ابن‌اثیر، نصرالله‌بن‌محمد. المثل السائر فی ادب ال‍ک‍ات‍ب و ال‍ش‍اع‍ر. بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا.
ابن‌معتز، عبدالله‌بن‌محمد. البدیع فی البدیع. بی‌جا: دار الجیل، چاپ‌اول، 1410ق.
ابن‌عاشور، محمدطاهر. التحویر و التنویر. تونس: الدار التونسیة، 1984م.
ابن‌منظور، محمدبن‌مکرم. لسان العرب. چاپ‌اول، بیروت: دار صادر، 1414ق.
ابوعبیده، معمربن‌مثنی. مجاز القرآن. به‌تحقیق محمدفؤاد سزگین. قاهره: مکتب الخانجی، 1381.
حرّی، ابوالفضل. «بررسی شگرد قرآنی التفات در پرتوِ ساختار اطلاعات گفتمان». پژوهش‌های زبان و ادبیات تطبیقی. ش4 (1390): 17-39.
http://lrr.modares.ac.ir/article-14-2291-fa.html
دهخدا، علی‌اکبر. فرهنگ دهخدا. تهران: دانشگاه تهران، 1377.
رحمانی، هما، عبدالله رادمرد. «بازنگری معنایی در التفات بلاغی و اقسام و کارکردهای آن». جستار‌های ادبی. ش176 (1391): 143-168.
https://doi.org/10.22067/jls.v45i1.15996
زمخشری، محمودبن‌عمر. الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التأویل. بیروت: دار الکتاب العربی، 1407ق.
سرل، جان آر. افعال گفتاری: جستاری در فلسفۀ زبان. ترجمۀ محمدعلی عبداللهی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 1969م.
سکاکی، یوسف‌بن‌ابی‌بکر. مفتاح العلوم. به‌تحقیق عبدالحمید هندوای. بیروت: دار الکتب العلمیه، چاپ‌اول، 1937م.
صفوی، کورش. معنی‌شناسی کاربردی. تهران: همشهری. 1382.
طبل، حسن. اسلوب الالتفات فی البلاغة القرآنیة. القاهرة: دار الإسلام، 1431ق.
طیّب، محمدتقی. «تحلیل کلام خدا، بحثی پیرامون متن قرآن مجید». مجموعه مقالات چهارمین کنفرانس زبان‌شناسی نظری و کاربردی. به‌کوشش سیدعلی میرعمادی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی (1379): 165-180.
عبدالحلیم، محمد آ. س. «کاربردها و کارکردهای شگرد التفات در قرآن». پژوهش‌های قرآنی. ترجمۀ ابوالفضل حری. س18، ش2 (1391): 54-81.
https://jqr.isca.ac.ir/?_action=export&rf=ris&rc=3334
عبداللهی، محمدعلی. «نظریهٔ افعال گفتاری». فصلنامۀ علمی‌پژوهشی دانشگاه قم. س6. ش4 (1384): 91-119.
فائز، قاسم. علوم البلاغة مع تمارین قرآنیة. تهران: سمت، 1388.
فراهیدی، خلیل‌بن‌احمد. کتاب العین. به‌تحقیق و تصحیح مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی. قم: هجرت، چاپ‌دوم، 1410ق.
فرکلاف، نورمن. تحلیل انتقادی گفتمان. ترجمۀ فاطمه شایسته سیران و دیگران. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها، 1379.
کواز، محمدکریم. سبک‌شناسی اعجاز بلاغی قرآن. ترجمۀ سیدحسین سیدی. تهران: سخن، 1386.
گری لینگ، ای. اس. نگرش‌های نوین در فلسفه. ترجمۀ یوسف دانشور و دیگران. قم: مؤسسۀ فرهنگی طه، 1380.
یول، جورج. کاربردشناسی زبان. ترجمۀ محمد عموزاده و منوچهر توانگر. تهران: سمت، 1983م.
Abdel Haleem. M. A. S. (1992). “Grammatical Shift For The Rhetorical Purposes: Iltifât and Related Features in the Qur'ân”. Bulletin of the School of Oriental and African Studies. Vol. LV: pp 407-432. (in Word format: pp 1-32).
Haleem، M. A. (1992). Grammatical Shift for Rhetorical Purposes: Iltifāt and Related Features in the Qur'ān. Bulletin of the School of Oriental and African Studies، 55(3)، 407-432.
Botha، J. E. (1991). Speech act theory and New Testament exegesis. HTS Teologiese Studies/Theological Studies، 47(2)، 294-303 ISO 690
Levinson، S. C. (1983). Pragmatics. Cambridge university press.
Mir، M. (2006)، “Language” in the Blackwell Companion to the Quran. Ed. by Andrew Rippin. Blackwell، 88-106.
. The Handbook of Pragmatics(2004). (PP. 53 to 73)، Blackwell Publishing Ltd، Malden، Oxford and Carlton.
Searle، J. R. )1975). A taxonomy of illocutionary acts، Language and knowledge، Minneapolis: university of Minneapolis press.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله